ŁOWIECTWO PODWODNE - SPORT CZY ZABAWA? A MOŻE COŚ INNEGO?

[PaWEŁ]

Czym jest łowiectwo podwodne? Jak osiągnąć sukcesy w tym sporcie-niesporcie? Jak osiągnąć zadowolenie i zdobyć uznanie? Czy istnieją zawodowi łowcy podwodni? Czy można z tego żyć?

Nie można jednoznacznie określić łowiectwa podwodnego. Sądzę że zgodzicie się ze mną iż łowiectwo jest wszystkim po trochę. I sportem (nawet wyczynowym i ekstremalnym) i rekreacją, zabawą i może też być sposobem na życie ale też i sztuką.

Wszystkie mistrzostwa, zawody i turnieje w wodach śródlądowych pokazują że najwyższe miejsca w klasyfikacjach zajmują doświadczeni łowcy i wcale nie ci którzy mają najdłuższy bezdech i osiągają największe głębiny. A już na pewno najlepsi są starzy "kłusownicy".
Odwrotnie w wodach morskich i w polowaniach na ryby pelagiczne w oceanach. W tych dyscyplinach dobrzy freediverzy mają przewagę. A już dobre przygotowanie fizyczne i znajomość zachowań ryb są na pewno równoznaczne z sukcesem.

Krótko mówiąc, nie wystarczy być dobrym freediverem. Trzeba mieć jeszcze wiedzę o rybach i o środowisku w jakim się poluje. Trzeba jeszcze stosować rózne sztuczki by przechytrzyć coraz ostrożniejsze ryby. Ale o tym napiszę kiedy indziej bo temat jest na wiele postów.

Początkujący Koledzy!
Nie skupiajcie się tylko na treningach dla freediverów. Uczcie sie od wędkarzy i zawodowych rybaków (a nawet od kłusowników). Dowiedzcie się wszystkiego o rybach na które zamierzacie polować a wtedy w połączeniu z dobrym treningiem fizycznym na pewno nie będziecie wychodzić z wody bez ryb. Z czasem zdobyta wiedza pozwoli Wam podjać odpowiednią decyzję w wyborze czasu, miejsca, sprzętu i techniki. Pozwoli Wam też podjąć trudną decyzję o rezygnacji z wejścia do wody gdy nie będzie to miało żadnego sensu.
A jeżeli marzycie o występach międzynarodowych to jeszcze musicie ciężko trenować freediving i podglądać mistrzów (Greków, Hiszpanów, Włochów, Francuzów, itd) by dorównać chociażby tym z końca list wyników zawodów.

[marcin]

Wszyscy milczą wiec moze ja napisze. Wlasciwie to nie wiem czy post ten jest mini wykładem na temat filozofii spearfishingu czy pytaniem. Posiada wstęp , rozwinięcie i zakończenie co przemawia jednak za opcją mini wykład:P Tym bardziej ze w zakonczeniu zwracasz się do początkujących kolegów (czyli np. do mnie). Jezeli chodzi o Pytanie czym jest spearfishing myśle ze sam sobie odpowiedziales:

"Sądzę że zgodzicie się ze mną iż łowiectwo jest wszystkim po trochę. I sportem (nawet wyczynowym i ekstremalnym) i rekreacją, zabawą i może też być sposobem na życie ale też i sztuką."

Dla jednego bedzie to sposób na kilka kg darmowej ryby ktore bedzie mogł wsunąc z odpowiednią ilością wódy i zapojki, dla drugiego sposobem na wolny weekend-troche ruchu sie przyda no bo przecież ile można siedziec za stolem w robocie. Trzeci będzie jarał się super wynikami w zawodach, nową super kuszą i świetną pianką za 1000$ A czwarty bedzie chwalił się kumplom jak ekstremalny sport uprawia i ile to już razy mógł zostać na zawsze w sieciach kłusowników.
Dla kazdego coś miłego ze tak powiem. O to samo można zapytać w przypadku wędkarstwa i myślistwa i przy odpowiedzi nie bedzie grało tak dużej roli to jak bardzo ekstremalne są te sporty. Jak już mówilem dla kazdego coś miłego : jeden woli popływać inny woli się naćpać przy weekendzie. To tyle ode mnie.

[PaWEŁ]

A dla mnie łowiectwo podwodne jest przede wszystkim nałogiem ale też i sztuką w której ciągle doskonalę swoje umiejętności i przechodzę do coraz wyższych stopni wtajemniczenia. Długo mi to idzie ale też nie jestem już młodzieńcem. I jeszcze długa droga przede mną do momentu kiedy będę mógł powiedzieć że jestem dobrym łowcą. Jeszcze nie próbowałem polowań na wielkie ryby pelagiczne. Dopiero skończyłem etap ryb słodkowodnych i jestem na etapie ryb morskich w wodach przybrzeżnych. Pociechą dla mnie jest to że znam ludzi którzy zaczynali jeszcze później niż ja i jednak potrafili dojść do wspaniałych rezultatów jak na swój wiek - tłuką już wielkie ryby oceaniczne i nawet nie myślą o powrocie do jezior i rzek. Jeżeli jednak wchodzą do wód śródlądowych to tylko wtedy gdy nie mogą wyjechać nad jakiś ocean lub morze.
Ja jeszcze do takiej grupy się nie zaliczam. Zawsze z ochotą wejdę do jeziora lub rzeki, zwłaszcza tam gdzie czysta woda i duże ryby. I do tego nie zważając na ograniczenia prawne i możliwe konsekwencje - jak nałóg to nałóg!

[marcinbródno]

Czym jest łowiectwo? Wystarczyło popatrzeć na starszych wyjadaczy na zawodach. Chłopaki na pewno starsi od Ciebie a oglądali groty i inne łowieckie zabawki jak nastolatkowie. Pasja, nałóg, odskocznia od codziennych problemów, nirwana. Niby dziadki, siwe czupryny a doświadczenie jak mało kto. Złoili dupy wytrenowanym małolatom. Wygrało doświadczenie. Ci weterani mimo dość leciwego wieku nie wyleczyli się z łowiectwa bo się nie da. Miło było na nich popatrzeć.

[Jaca]

Marcin... Paweł należy do tych weteranów co łoją nam dupy... szacunek dla takich jak Paweł... obyśmy my mogli też tak kiedyś spędzać czas nad wodą...

[marcinbródno]

Zdaję sobie z tego sprawę ale przy tych dziadkach Paweł to młodziak

[PaWEŁ]

Dzięki, Marcin, podoba mi się ten "Młodziak"!

[marcinbródno]

[PaWEŁ]

Nie ma chyba bardziej płochliwej ryby w wodach śródlądowych jak leszcz. Największe jakie udało mi się upolować to były sztuki ok. 2,5kg. Większych nawet nie widziałem chociaż w Polsce rosną do 10kg. Na wędki kiedyś łapałem 4 do 5kg okazy dość często. Najłatwiej podejść leszcza w rzekach. Ale nie warto strzelać do mniejszych niż 1,5kg - niesmaczne. A te od 2kg to są już naprawdę dobre. Leszcze głupieją podczas tarła i można je pooglądać z bliska, ale też tylko te mniejsze i średniaki.
Co do linów to nie jest to trudna do upolowania ryba. Trzeba tylko być bardzo spokojnym na łowisku - nie robić żadnych gwałtownych ruchów i nie hałasować. Duże liny są ciekawskie i nieraz same podpływają na odpowiedni do oddania strzału dystans. Tak samo jak duże karpie. Cierpliwość - to najlepsza rada na nie. No i odpowiednie warunki - zaciszne zatoki o mulistym dnie pokryte grążelą żóltą i białym grzybieniem w ciepłą, słoneczną pogodę. Lub płytkie, niezbyt gęste trzcinowiska. W nocy wyłążą spod dywanów ramienic i z innych gęstwin więc łatwo je znalęźć. Jednak gdy poczują jasne światło to natychmiast uciekają w najbliższe zielsko. Najczęsciej pod ramienice, jeżeli takie są w pobliżu. Tak jak i węgorze. Preferują te same miejsca dlatego z nocek najczęściej wracałem z oboma gatunkami.

[zuberus]

Z tymi leszczami to chyba zależy od konkretnej wody. Kolega z którym pływam walnął niedawno takiego 4kg:

leszcz.jpg (60.5KiB)Przejrzano 8027 razy

Pare dni później walnął jeszcze takiego 2,5 kg. Mówił że dosyć łatwo dały się podejść na strzał. Tylko że on baaaardzo powoli i ostrożnie sie porusza w wodzie.

[PaWEŁ]

Znam mnóstwo jeziorowych i rzecznych łowców i żaden nie może pochwalić się dużym leszczem. Chyba że upolowanym na tarlisku lub wyjętym z sieci. Ale przecież wszystko jest możliwe. Może Twój (Zuberus) kolega znalazł sposób na nie?

[zuberus]

Leszcz ten ze zdjęcia i późniejszy, były już wytarte- na pewno nie były to zgorączkowane tarlaki pełne ikry lub mlecza. I czego jestem pewien- na pewno nie wybrał go z sieci.

Jakieś pare lat wstecz ,odbywając praktyki spotkałem w ośrodku nad jeziorem Będgoszcz starego sportowca, lekkoatletę bodajże. Opowiadał jak w latach '70 przyjeżdżali do tego ośrodka na zgrupowania czy też obozy kondycyjne- jak zwał tak zwał. Z wyjazdów za wschodnią granicę przywiózł kusze pneumatyczną, taką jakich wiele na Allegro. Opowiadał, jak polował na różne gatunki ryb ( w tym czasie J. Będgoszcz podobno było nieporównywalnie czystsze niż dziś). Twierdził,że duże leszcze strzelał w ten sposób ,że w obiecujących miejscówkach zaczajał się w trzcinach i czekał w bezruchu nawet kilka godzin. I czasem podobno leszcze się pojawiały. Czy jest to sposób, który działa- nie wiem, nie próbowałem. Mój znajomy poluje podobnie nieco :przemieszcza się w wodzie jak na zwolnionym filmie, często robi kilkunastominutowe zaczajki w trzcinach. Jak mówił- w ten sposób strzelił oba, w dwóch różnych jeziorach.

[PaWEŁ]

Napiszę parę słów o kilku sztuczkach stosowanych przez mistrzów.
Podczas Spearfishing Champions Leage które odbywają się w Grecji i w których mogą brać udział tylko zdobywcy tytułów mistrzowskich oraz członkowie narodowych reprezentacji Grecy wynaleźli i stosują technikę która mnie zadziwiła. Inne drużyny zaczęły Greków naśladować i w rezultacie poprzeczka trudności została podniesiona na poziom nieosiągalny dla większości łowców. Otóż podczas tych prestiżowych zawodów niektórzy zawodnicy schodzą poniżej 50m i tam strzelają ryby które dają im medale. Jak to robią? Polują parami a trzeci członek drużyny ubezpiecza ich z łodzi. Jeden zawodnik (ten, który będzie polował) leży na powierzchni i odpoczywa starając się jak najbardziej zwolnić akcję serca i kompletnie wyluzować. Na umówiony sygnał obaj zanurzają się i pomocnik bierze całą pracę na siebie aż osiągną głebokośc 25m. Tam pomocnik pozostaje jako ubezpieczenie a łowca schodzi już samodzielnie dalej do upatrzonego miejsca gdzie jest szansa na rybę, często właśnie poniżej 50m.

W wodach o dużej przezroczystości łowcy okazów stosują różne wabiki podwieszone pod bojami na głebokości przeważnie 20-30m sami pozostając trochę wyżej. Schodzą niżej dopiero gdy zauważą jakąś pelagiczną rybę zainteresowaną wabikiem.

Tutaj, w Angli najlepsi łowcy dużych basów też stosują różne sztuczki: niektórzy chrząkają jak prosiaki (lub podobnie) inni strzelają do mniejszych ryb które potem nożami porcjują i szczątki rozrzucają w miejscach ulubionych przez basy a inni też stosują sztuczne wabiki.

Grecy też wymyślili taką taktykę: gdy zauważą rybę wartą zachodu a nie mają się gdzie ukryć to udają jakby tej ryby się przestraszyli i pozorują ucieczkę. Ryba wtedy przeważnie reaguje podążając śladem łowcy i zbliżając się w granice rażenia jego kuszy.